اثرات رژیم غذایی حاوی کاروتنوئیدها (آستاگزانتین و بتاکاروتن) روی رشد، بقا و رنگی‏شدن ماهی ردپیکوک (aulonocara hansbaenschi)

هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثرات رژیم غذایی مکمل شده با کاروتنوئید بر عملکرد رشد، بقا و رنگی‏شدن در ماهی ردپیکوک aulonocara hansbaenschi از ماهیان زینتی بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار اجرا شد. دو نوع کاروتنوئید، آستاگزانتین و بتاکاروتن در دو سطح 40 و 100 میلی‏گرم به ازای هر کیلوگرم غذا روی جیره تجاری اسپری شد. یک جیره بدون کاروتنوئید به‏عنوان جیره شاهد در نظر گرفته شد. ماهیان به‏مدت 8 هفته مورد غذادهی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ماهیان تغذیه شده با جیره‏های آزمایشی، در مقایسه با تیمار شاهد، اختلاف معنی‏داری در وزن به‏دست آمده، ضریب تبدیل غذایی، فاکتور وضعیت، نرخ رشد ویژه و بقا نداشتند (05/0<p). میزان آستاگزانتین و بتاکاروتن در پوست ماهی، با افزایش غلظت کاروتنوئید در جیره غذایی افزایش یافت. بدون توجه به نوع و غلظت کاروتنوئید جیره غذایی، آستاگزانتین کاروتنوئید عمده در ماهی ردپیکوک بود. تفاوت معنی‏داری بین نسبت آستاگزانتین به بتاکاروتن در تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0p<). نسبت نهایی بالاتر آستاگزانتین به بتاکاروتن نشان می‏دهد که ماهی ردپیکوک، اکثر بتاکاروتن جیره غذایی را داخل بدن به آستاگزانتین برای ذخیره‏سازی تبدیل می‏کند. تیمارهای تغذیه شده با جیره حاوی رنگدانه آستاگزانتین، درصد بیشتر تجمع رنگدانه در پوست را نشان داد. در صورتی که تیمارهای تغذیه شده با رنگدانه بتاکاروتن، نیز تجمع رنگدانه در پوستشان دیده شده که دارای مقادیر کمتری بود.